حجاب به منزله امر سیاسی
تاریخ انتشار: ۲۲ اردیبهشت ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۷۳۲۱۱۵
فارسپلاس؛ سعید توتونکار در یادداشتی نوشت: برخی با سادهانگاری موضوع حجاب، آن را کنار میزنند و گروهی با سادهسازی به آن توصیه میکنند. اما حجاب یک پارچه آویخته بر زن نیست؛ بلکه پرچمی افراشته بر یک منظومه است. حجاب نماد و نماینده یک امر واحد کلّی مادر است که در دامنههای خویش به صورتهای مادی جزئی درآمده تا یکی از آنها پوشاندن تن باشد؛ پیراستن تن از زیست غریزی و آراستن آن به زیست انسانی.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
حجاب مرزهای ورود به حرم است. القلب حرم الله و تن صحن و سرای این حرم است. دریدن حجاب یعنی عبور از زن، عبور از زنانگی، عبور ظرف تعیّن روح انسانی، عبور از انسان. فرو افتادن حجاب، کنار زدن بشر از خط مقدم تعریف انسان ناطق است.
شکستن حجاب ورود به سراشیبی فرهنگی است که امروز جنسیت را انکار میکند. نه سخن از کامجویی زنانه و مردانه است و نه بحث تساوی حقوق زن و مرد و نه روایتهای فریبکارانه رها شدن از جنسیتزدگی برای درک انسانیت؛ بلکه فرو افتادن از مقام زن و مردی و حتی نر و مادگی به مقام بیجنسیتی، بیحیثیتی است.
نگاه کردن به جنسیت به عنوان امری عارضی به انسان که میتواند سلب شود و یا تغییر کند و یا نادیده گرفته شود، شروع مرگ انسان است. برداشتن مرز جنسیت به معنی پاک کردن صورت مسئله و فروافتادن در دنیایی است که انسان در آن نامفهوم است.
حجاب امری ایجابی و روحانی است. مسیر نزول او از عرش روح به فرش تن و اراده رد پای او در زمین است. حجاب اعلان وحدت است. حرکت از تکثر و تجزی به توحید و تکامل. حجاب نماد حاکمیت من بر من است. نماد مدیریت خویشتن. اثبات شایستگی خویشتنداری و نمایش نحوه حکمرانی.
طبقهبندی جهان برای دسترسی و رعایت جوانب محرمانگی نسبت به طبقات خویشتن. تقسیمبندی جهان و تعیین مدارج و مدارهای آشنایی. حجاب نماد کرامت نفس است. معماری دریچهای که از آن به بیرون نگاه میکنم. حجاب زندان تن نیست. خانه تن است. درهایی دارد که کلید آن به دست صاحبش است و پنجرهای که عالم او را برای دیگران روایت میکند و دیگران را با جهان او آشنا میسازد. حجاب ابزار تشخص است. آدمی که مرز ندارد، شخص دارد؛ اما شخصیت ندارد.
بیشخصیتی بیارزشی به دنبال دارد؛ بیمعنایی در پی دارد؛ شناخته نمیشود. جامعهای که حجاب ندارد، ناگزیر شخصیت ندارد. جامعه بیشخصیت، بیشاخصه است، بیشاخص است. بیاستخوان است. بیچارچوب است. سیل است. قوام و دوام ندارد. نه مانا و پاینده است و نه زاینده و فزاینده. پس آینده ندارد.
جامعه بیآینده یعنی میرا. چنین جامعهای جهات مختلف به سمت مرگ حرکت میکند. همه مؤلفهها در چنین جامعهای به سمت نابودی و فساد و تلاشی و فروپاشی میرود. نابودگر است. این جامعه وطنگریز است، ناگزیر بیوطن میشود. بیجاست. آواره است. بیچاره است. بیتعاق. بلانسبت. بیقید. بیمعنی.
حجاب تعیین قلمرو و حیطه حکمرانی و تعیین حق و حد اشتراک است؛ تعیین قانون و قاعده رابطه؛ تعریف و تصویب حق و مسؤولیت انتخاب.
رها کردن قلمرو و رواداری در بهرهمندی عمومی از «من» و بیمسئولیتی در استفاده اشتراکی از خود، جامعه را تبدیل به بستری بیشکل میکند که صفات انسانی مغذی، نفسهای نادان و ناتوان و ناروا را به سوی خود میکشد و بستر آلودگی و فسادی فراگیر را فراهم میکند.
حجاب از درون میجوشد و مرزهای مرا از سوی من تعیین میکند و در بیرون به صورت انتخاب لباس ظاهر میشود. امری سلبی و جسمانی نیست که با تدارک مقدماتی آن را نفی کنی و نادیده بگیری. حجاب از نتایج جوشیدن و ظهور از غیب است.
جسم صورت روح است. تظاهر به آن حداقلی است. اصل بر این است که در پرده باشد. راز باشد. مستور باشد. محفوظ باشد. به دلیلی آشکار شود. به رمزی افشا شود. به ضرورتی دیده شود. حجاب مراسم پردهداری قلبی است که در آن نور نازل شده و صورت ظاهری من از آن حفاظت و حمایت میکند تا جوهر قلب که همان عصمت و طهارت است پراکنده نشود و بستر این نور به تیرگی نگراید.
تصور واژگون از انسان عریان بودن را اصل و حق میداند و برای پوشش قاعده تعیین میکند. انسان را از بیرون به درون معنی میکند و اصلا انسان را در سطح معنی میکند. در جلد. در پوسته و ظاهر. انگار انسان هیچ نیست جز دیواری رنگارنگ و زیبا که بر تودهای از گوشت و پوست و استخوان و رگ و پی تصویر شده است. انسان از پنهانی عالم به اینجا گذر میکند. شناخته میشود و باز در پنهانی عالم مخفی میشود و از چشمها غایب میگردد. لذا اصل بر پوشیدگی است و نشان دادن قاعده میخواهد.
پس حجاب اساسا موضوع حکمرانی است. ذاتا در حیطه سیاستگذاری انسان برای خویشتن و روابط بین الانسانیاش تعریف میشود. کشف حجاب ذاتا یک حرام سیاسی و سیاستی است. حتی قبل از آن که به زنجیره اجتماعی بپیوندند و آثار فزاینده و تشدید شونده را آشکار کند. لذا دشمنان شما، دشمنان جهان شما، دشمنان جهانبینی شما، دشمنان انسان، علیه حجاب هجوم میبرند. با همه امکانها و از همه جهت.
پایان پیام/ت
منبع: فارس
کلیدواژه: حرام سیاسی حکمرانی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۷۳۲۱۱۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تعیین تکلیف حسین شریعتمداری برای شورای نگهبان /لایحه عفاف و حجاب را کنار بگذارید،همین «طرح نور» کافی است /نگرانم این لایحه مثل برجام شود
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، حسین شریعتمداری، مدیرمسئول روزنامه کیهان در یادداشتی نوشت:
لایحه حجاب و عفاف همچنان محل بحث و نقد محافل سیاسی-رسانه ای است.
مروری بر متن لایحه عفاف و مسیری که تاکنون طی کرده است، این نگرانی جدی را پیش میکشد که مبادا همانگونه که برجام به جای لغو تحریمها، تعداد آنها را دو برابر کرد، لایحه عفاف و حجاب نیز به جای پیشگیری از ناهنجاری کشف حجاب، گسترش این پدیده پلشت را به دنبال داشته باشد!
در ادامه بخش هایی از یادداشت او در کیهان را بخوانید؛
*علیرغم برخی تغییرات، موارد سؤالبرانگیز کماکان و یا کم و بیش در متن لایحه دیده میشود که میتواند کارآمدی آن را با تردیدهای جدی روبهرو کند.
*اولین پرسش که اساسیترین نیز هست، این که لایحه یاد شده بر اساس کدام نیاز و برپایه کدام ضرورت تهیه شده است؟!
الف: اگر پاسخ آن است که برای مقابله با کشف حجاب و حفظ عفت عمومی نیاز به قانون داشتهایم که باید گفت این پاسخ قابل قبول نیست! چرا که موضوع و متن مواد ۶۳۸ و ۶۳۹ از قانون مجازات اسلامی و قانون موسوم به البسه (مصوب ۲۸ اسفند ۱۳۶۵) به وضوح در این خصوص بوده و هست. بنابراین فقدان قانون نمیتواند انگیزه قابل پذیرشی برای تهیه لایحه مورد اشاره باشد.
ب: ممکن است گفته شود که قوانین موجود کافی نبوده و نیاز به اصلاح داشته است! در این صورت میتوانستند با ارائه ماده واحده، مفاد قانون قبلی را اصلاح کنند!
ج: بر فرض که تهیه و تدوین قانون تازهای برای حجاب ضرورت داشته است! سؤال این است چرا مادام که قانون جدید به تصویب نرسیده است، این پدیده خسارتآفرین به حال خود رها شده و برای پیشگیری از آن به قوانین موجود عمل نشده است؟ این «ترک فعل» که مصداق روشن عمل مجرمانه است با کدام توضیح قابل قبولی صورت گرفته است؟!
* حضرت آقا در دیدار رمضانی مسئولان نظام به همین نکته اشاره کرده و میفرمایند: «یک مطلب دیگری را من میخواهم مطرح کنم و آن چالش تحمیلی مسئله «حجاب» در کشور است. مسئله حجاب تبدیل شده به یک چالش و بر کشور ما تحمیل شده، این را تحمیل کردند. کسانی نشستند نقشه کشیدند، برنامهریزی کردند که حجاب بشود یک مسئله در کشور ما، در حالی که چنین مسئلهای در کشور وجود نداشت، مردم با شکلهای مختلف داشتند زندگی میکردند». آیا پیش کشیدن لایحه حجاب و عفاف بیآن که ضرورتی داشته باشد، بخشی از پازل دشمن و کمک به این «چالش تحمیلی» نبوده است؟! آیا موارد یاد شده شکبرانگیز نیست؟! و انگیزه تدوین و تهیه لایحه موسوم به حجاب و عفاف را با تردیدهای جدی روبهرو نمیکند؟! و آیا اقدام به تهیه این لایحه همان «چالش حجاب» نیست که در غفلت و سادهاندیشی مسئولان، به نظام و تودههای عظیم مردم متدین و پاکباخته کشورمان تحمیل شده است؟!
*چرا از هنگام تهیه لایحه عفاف تاکنون، ناهنجاری کشف حجاب گستردهتر شده است؟! چرا برخلاف تاکید رئیس قوه قضائیه و رئیسجمهور بر اجرای قوانین موجود، از اجرای آن خودداری شده است؟! چرا لایحهای با ۹ ماده از سوی قوه قضائیه و افزایش آن به ۱۵ ماده توسط قوه مجریه وقتی به مجلس میرود به ۷۱ ماده و در حجم انبوه ۳۲۴۲۱ کلمه تبدیل میشود و نزدیک به یک سال در کوچه پس کوچههای مجلس معطل میماند؟!
* اقدام اخیر نیروی انتظامی در قالب «طرح نور» نه فقط تاکنون طرح موفقی بوده است بلکه با جرأت میتوان گفت که تنها طرح و اقدام موفق و کارساز طی یکسال اخیر است. در این خصوص گفتنی است که اولاً؛ این طرح، کمترین ربطی به لایحه عفاف و حجاب ندارد بلکه اجرای قوانین موجود است که طی یک سال گذشته در حرکتی مشکوک، متوقف مانده بود .در صورتی که لایحه عفاف و حجاب بهگونهای که در مجلس تهیه شده است به تصویب شورای نگهبان برسد، از ادامه اجرای طرح نور نیز جلوگیری خواهد شد و امید تازهای که با اجرای این طرح در افق پیشروی ملت پدید آمده است هم بر باد خواهد رفت!
* در ماده ۴۹ لایحه عفاف و حجاب آمده است «هر زنی در انظار عمومی، معابر یا اماکن عمومی که نوعاً در منظر نامحرم است، اعم از فضای حقیقی یا مجازی کشف حجاب کند، به نحوی که چادر یا مقنعه یا روسری یا شال و امثال آنها بر سر نداشته باشد، در مرحله اول از طریق سامانههای هوشمند فرماندهی انتظامی جمهوری اسلامی ایران (فراجا) با تطبیق با سایر بانکهای اطلاعاتی اطمینانآور احراز هویت قطعی مرتکب، معادل یک دوم حداکثر جزای نقدی درجه هشت جریمه ولیکن اخذ جریمه مذکور به مدت ۳ سال معلق میشود و با استفاده از سامانههای هوشمند یا پیامک یا پست، به وی اعلام میشود. در صورت تکرار در مدت تعلیق جریمه (مرتبه دوم) علاوهبر اخذ جریمه مرتبه اول، معادل حداکثر جزای نقدی درجه هشت جریمه و از طرق مذکور به وی اعلام میشود، در مرتبه سوم توسط مرجع قضائی به جزای نقدی درجه شش و در مراتب بعدی به جزای نقدی درجه پنج محکوم میشود. در صورت تکرار بیش از چهار بار، مرتکب به مجازات تکرار جرم موضوع ماده ۳۷ این قانون، غیر از حبس محکوم میگردد»!
یک بار دیگر متن این ماده را بخوانید! پلیس از برخورد قانونی با کشف حجاب که «جرممشهود» است و باید بلافاصله از آن جلوگیری کند، منع شده است! و به جای آن باید پس از مشاهده کشف حجاب از کشفحجابکننده عکس بگیرد و خانم کشفحجابکننده را از طریق سامانهها شناسائی کند و سپس به او پیامک بزند و در نهایت خانم کشف حجابکننده به جریمه نقدی محکوم خواهد شد و مطابق این ماده «اخذ جریمه مذکور به مدت ۳ سال معلق میشود»! و... یعنی پول بده و کشف حجاب کن! و تازه این جریمه هم ۳ سال به حالت تعلیق خواهد بود!
آیا قرار است اینگونه با پدیده خانمانبرانداز کشف حجاب مقابله شود؟! اگر لایحه یاد شده با همین فحوا تصویب شود، اولاً؛ دست دشمنان و عوامل مزدور آنها را برای گسترش کشف حجاب باز میگذارد. ثانیاً؛ زنان و دختران فریبخورده و بیخبر از پشت صحنه این پدیده پلشت را در طرح فریب دشمنان به حال خود رها میکند و در نهایت زمینه را (به قول حضرت آقا) برای گامهای خسارتبار بعدی فراهم میآورد.
* از شورای محترم نگهبان انتظار میرود که تمامی مفاد لایحه عفاف و حجاب را با دقتنظر بررسی کند و همانگونه که روش پسندیده این شورا بوده و هست اجازه ندهد کمترین تخلفی از مبانی شرعی، اصول قانون اساسی و سیاستهای کلی نظام در طرح یاد شده جای داشته باشد... اگرچه با توجه به شرحی که درباره تهیه این لایحه ارائه شد، بهتر آن است که طرح یاد شده از اساس کنار گذارده شود.
۲۳۳۰۲